Ach, vroeger. De gewoonte van je ouders om er elke zondag, opgedoft en wel, met de auto op uit te trekken voor een terugkerend nummertje familiebezoek was uiteindelijk zo'n suffe traditie nog niet. Wat lijkt dat met terugwerkende kracht zo veel vanzelfsprekender dan een hele regenachtige middag op Tweetdeck naar je Mentions zitten loeren, om te zien of er nog iemand reageert op je uitnodiging tot wat samenspraak.
Zeker, het is geweldig om deel uit te maken van een sociaal netwerk, van een platform, van de revolutie dat je op elk moment met nagenoeg wie dan ook waar ter wereld online kunt communiceren. Maar stiekem zou je intussen ook best te oud willen worden verklaard voor al die blogs, tweets, feeds, krabbels, deep links en wat dies meer zij, zodat je als oefenvijftiger kunt terugkeren naar het gewone handwerk van het 'sociaal wezen zijn'.
(c) Wim de Jong, Volkskrant magazine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten