204 | Mooie code!

Mooi is een moeilijk woord. Smaak en persoonlijke voorkeur zijn er onlosmakelijk mee verbonden. 'Over smaak valt niet te twisten' is een platitude geworden omdat er waarheid in zit.
Veel designers mijden discussies over 'mooi'. Vooral als het een samenwerking met niet-ontwerpers betreft. Een dierbare collega is er zo allergisch voor dat ze bij de eerste lekenopmerking betreffende het (niet) mooi zijn van een product direct uitroept: "ho, ik ben professor in de mooi!". Hoewel klein van stuk en fijn gebouwd zegt ze het met een dusdanige intonatie dat de zwaarste manager begrijpt dat 'mooi' voor de rest van het gesprek een no go area is geworden.
Onder mooi ligt kwaliteit. Kwaliteit zit vaak in het werken met minimale middelen. De boodschap is puur. Er is geen franje nodig. De designgeschiedenis wordt getekend door een reeks van iconische ontwerpen met die pure kwaliteit. Iedere ontwerper kent en waardeert ze. Ook als ie ze niet mooi vindt.

Ik was op een projectborrel. Alleen maar software-ontwikkelaars. Als designer begreep ik nauwelijks waar ze het over hadden. Na een paar biertjes dreef het gesprek naar de begintijd van het informatica-vak, en nostalgisch werden de eerste machines waarmee ze gewerkt hadden beschreven, en de talen waarin ze codeerden.
Even dacht ik te moeten vluchten toen men zeer gepassioneerd van mening verschilde over de juiste benadering in het opzetten van een algoritme, tot ik me realiseerde ik me dat ook een stuk software mooi kan zijn of niet, en dat ook software in verschillende smaken komt.
Ook in software is er een kwaliteit die alle vakmensen herkennen. Ook daar oogst een pure benadering waardering. En ook zij kennen hun klassiekers.
"E5 was JUMP" zei een van hen. De rest zweeg. Sommige ogen waren vochtig.