'Ik zie geen computer.'
'Breek me de bek niet... mijn vader is zo eigenwijs. Hij heeft wel drie van die antieke elektrische typemachines. Op dat lege bureau daar heeft zeker twee keer een prachtige Apple gestaan... alles erop en eraan... nooit gebruikt. De eerste, ik woonde toen nog thuis, heb ik stukje bij beetje naar mijn kamer gesleept. De tweede staat nu bij mijn moeder. Zie je dat toestel? Een ouderwets fotokopieerapparaat. Als de volgorde van een tekst op een A4'tje hem niet bevalt, knipt hij het vel in stroken. Die legt hij in een andere volgorde op de glazen plaat van de kopieermachine, en... omslachtiger kan haast niet. Hoe vaak ik hem niet heb uitgelegd dat zoiets veel sneller op de computer kan... zonder schaar en kopieerapparaat. Ik zou hem de computer leren bedienen. Hij heeft me twee keer het volledige lesgeld betaald dat we hebben afgesproken. Elke keer hield hij het na een paar aanwijzingen voor gezien. "Ik ben gehecht aan mijn oude spullen," zei hij dan. "Laat mij maar fröbelen." Een onmogelijke man.
(c) A.F.Th. van der Heijden, Tonio, pagina 490.
Op deze ouderwetse manier bouwt mijn favoriete schrijver zijn fantastische werken. Zijn laatste is voortgekomen uit een verschrikkelijke gebeurtenis in zijn leven.
[flaptekst Tonio (deels)] Op de Eerste Pinksterdag van 2010 komt Tonio van der Heijden, het enig kind van A.F.Th. van der Heijden en Mirjam Rotenstreich, bij een verkeersongeval om het leven. Het is vroeg in de ochtend als hij, ter hoogte van het Vondelpark in het centrum van Amsterdam, wordt geschept door een auto. Hij wordt in kritieke toestand naar het Academisch Medisch Centrum vervoerd, waar hij diezelfde dag aan zijn verwondingen overlijdt. Tonio zal niet ouder worden dan 21 jaar.
A.F.Th. van der Heijden doet het enige waar hij op dat moment toe in staat is: in zijn herinneringen graven, aantekeningen maken, schrijven.
Als lezer kan ik alleen maar hopen dat hij de kracht vindt weer te gaan schrijven. Met of zonder computer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten